Cartas de amor
Cartas de amor, de Fran Alonso, é o libro proposto para a nosa sesión trimestral de club de lectura. Convidámosvos a ler este feixe de relatos que vos han de levar de viaxe a diferentes espazos xeográficos e a diferentes realidades sociais e persoais a través de mulleres valentes que se enfrontan a situacións difíciles: a pobreza, a guerra, a inmigración, o franquismo, a violencia, a prostitución, a presión social, a integración…O día 19 de decembro, ás 18:00h, a nosa biblioteca acollerá unha sesión na que, coa presenza do autor, poderemos charlar sobre os relatos que compoñen este libro. Tamén nos podedes deixar aquí as vosas opinións e impresións.
Etiquetas: biblioteca, Cartas de amor, Fran Alonso
Enviado por Biblioteca @ 10:17 da manhã
11 Comentarios
11 Comentarios:
Un precioso conxunto de historias protagonizadas por xentes que non puideron escoller a vida que quixeron levar.
Ola, creo que Cartas de Amor é un gran libro por atreverse a expresar os sentimentos tan profundos de moitas mulleres.
O único que non me gustou foi a repetición de topónimos cercanos ó lugar de residencia do autor.
Ángela García Abalde 2ºBach. A
Non me gustou. E aburrido.
ola !!!
creo que o libro de cartas de amor é un libro moi bonito,por que reflicte varias situaciones de diferentes mulleres que se esdriben cartas con outros persoaxes e que poden ser cartas de amor ou desamor en diferentes casos. recoméndovos e anímovos a que o leades .saúdos =).
eva parada antón 3º de e.s.o A
O libro pareceume do máis interesante, tanto que o lin nun só día. O que máis me gustou foi o feito de que todos os relatos contan a historia de mulleres coas que moita xente se sentirá identificado. O relato que, sin dúbida, despertou máis interese en min foi "O que nunca me preguntaches", un dos relatos máis fortes que lin na miña vida. Ademais sorprendeume que a rapaza que vive todas esas penurias, conta a súa historia como se fora o máis natural do mundo.
Jennifer Simoes Carvajal. 2º Bacharelato B.
O libro pareceume interesante pero un pouco triste á vez, só con pensar que pode estar basado en feitos reais, síntome mal ó pensar que esas rapazas pasaran tantas desgrazas nesas épocas da súa vida.
A historia que máis me gustou foi a da rapaza de Uruguai que tivo que emigrar deixando alá parte da súa vida. Para min esta historia foi a máis triste de todas.
Cristina Alonso Fernández.
2º Bacharelato B.
ola,o libro gustoume moito, non pensaba atoparme con historias de desamores. Realmente hai historias moi duras,a que maís me gustou foi a do Volcán de amor.
Un saúdo.
Carlos A Muñoz Argibay. 1ºbach A
Cartas de amor pareceume un libro... impactante, a falta dunha palabra mellor. O primeiro que pensei foi: Como podemos queixarnos nós vendo a vida que estas persoas están a levar? Noutros países diferentes o noso, pero tristemente ocorren no mesmo tempo que estamos a vivir nós; tan cercanas e reais e aínda así non somos capaces de darnos conta.
Nese aspecto o que máis me conmoveu foi o de "O que nunca me preguntaches", contado cunha dureza e sinceridade demasiado real.
Aínda así, o relato que máis me gustou foi o de "Ze, volcán de amor". E máis agora que sei de onde viño a idea. :)
É a que ten, o meu parecer, un dos personaxes máis diferenciados, máis definido e separado do das outras cartas, nas que as mulleres parecen confundirse un pouco entre si.
Rematando, simplemente direi que foi un libro que me gustou, especialmente a temática e o contido.
Un saúdo, e perdoade o tamaño excesivo do comentario. ;)
Erea Fabeiro Rey 2º Bacharelato A
Gustoume moito o libro pese a que non teño un relato preferido. É certo que son todos tristemente reais e que contan a actual situación de moitas das mulleres do mundo. Pareceume un libro excelente e penso que detrás del se atopa un gran traballo e unha grande concienciación.
SABELA VILAR ESTÉVEZ 1º ESO A
Ola!
pois eu estouno lendo e estai moi interesante.
Tamén é algo triste, pero sin duda ningunha, é un libro boísimo.
Ben, adeus
There is a house in New Orleans
Enviar um comentário
<< Home